Vrije voordracht 17 – Siem Willems, Leiden Universitair Medisch Centrum / Hagaziekenhuis

09.05 Diagnostische betrouwbaarheid van de maximale systolische acceleratie voor het aantonen van perifeer arterieel vaatlijden

Siem Willems, Leiden Universitair Medisch Centrum / Hagaziekenhuis

Willems S1, Dolfing S, van Wissen R, van der Vorst J, van Schaik J, Schepers A, Hamming J, Brouwers J
1Leiden Universitair Medisch Centrum / Hagaziekenhuis

Introductie
Het diagnosticeren en uitsluiten van perifeer arterieel vaatlijden (PAV) kan uitdagend zijn, met name in de aanwezigheid van mediasclerose in patiënten met diabetes mellitus (DM) en chronisch nierfalen. Huidige niet-invasieve testen zijn echter vaak niet toereikend. De maximale systolische acceleratie (ACCmax) is een nieuwe veelbelovende parameter gemeten middels duplex en reflecteert de arteriële perfusie proximaal van het meetpunt. Het doel van dit onderzoek is om de diagnostische betrouwbaarheid van de ACCmax te analyseren voor het aantonen en uitsluiten van PAV.

Methode
Dit onderzoek betreft een retrospectieve studie, waarbij patiënten ouder dan 18 jaar werden geïncludeerd die zowel ACCmax metingen als een CTA van buik/bekken/benen hadden ondergaan. PAV werd gedefinieerd als een stenose van minimaal 50% in een arterieel traject. De diagnostische betrouwbaarheid werd gemeten aan de hand van de sensitiviteit, specificiteit, en de positieve- en negatieve likelihood ratios in de arteria tibialis posterior (ATP) en arteria tibialis anterior (ATA).

Resultaten
In totaal werden 340 patiënten (618 benen) geïncludeerd. Ongeveer 40% van deze patiënten had DM en 30% leed aan chronisch nierfalen. De diagnostische betrouwbaarheid voor PAV in de ATA liet een sensitiviteit van 94%, specificiteit van 97%, PLR van 32.06 en NLR van 0.06 zien (Figuur 1). Voor de ATP was dit respectievelijk 90%, 93%, 12.83 en 0.11. De diagnostische accuratesse van de ACCmax bleef gelijk in subgroep analyse voor patiënten met DM en chronisch nierfalen.

Conclusie
De ACCmax laat een zeer goede diagnostische betrouwbaarheid zien voor het aantonen en uitsluiten van PAV, onafhankelijk van de aanwezigheid van mediasclerose.