Vrije voordracht 12 – Vinamr Rastogi, Maasstad Ziekenhuis Rotterdam

16.25 De impact van symptomatologie op de prognose van patiënten die endovasculair herstel van een intact infrarenaal aorta abdominalis ondergaan: een retrospectieve analyse

Vinamr Rastogi, Maasstad Ziekenhuis Rotterdam

Mesman J1,2, Rastogi V1,2, Boer G2, de Bruin J2, Fioole B1, Verhagen H2
1Maasstad Ziekenhuis Rotterdam, 2Erasmus Medisch Centrum
Introductie: De korte termijn resultaten van endovasculaire behandeling van een infrarenaal aorta aneurysma (EVAR) zijn gelijk voor symptomatische en asymptomatische patiënten. Het is onduidelijk of de lange termijn resultaten ook gelijk zijn. Het doel van dit onderzoek is om de invloed van symptomatologie op de lange termijn resultaten van EVAR te evalueren.

Methode: In deze studie hebben wij retrospectief alle patiënten geanalyseerd die in twee Nederlandse centra een standaard EVAR ondergingen (Erasmus Medisch Centrum & Maasstad Ziekenhuis Rotterdam). Wij excludeerden patiënten die zich presenteerden met een ruptuur. Patiënten werden gestratificeerd op basis van een asymptomatische of symptomatische presentatie. Middels cox-regressie modellen beschreven wij het risico op algehele sterfte en het risico op graft-gerelateerde reïnterventies. Wij corrigeerden voor: leeftijd, geslacht, comorbiditeiten en anatomische eigenschappen van het aneurysma.

Resultaten: Wij includeerden 1239 patiënten tussen februari 2000 en februari 2022. Van deze patiënten presenteerde 86,5% (n=1072) patiënten zich asymptomatisch en 13,5% (n=167) symptomatisch. De mortaliteit in het symptomatische cohort was na 5 jaar significant hoger met een aangepast hazard ratio (HR) van 1.33 (95%CI 1.02-1.74, P=0.037). Daarbij was het risico op reïnterventies niet significant verhoogd met een aangepast HR van 1.26 (95%CI 0.80-1.98, P=0.3).

Conclusie: Dit onderzoek toont aan dat symptomatische presentatie een ongunstige prognostische factor is bij patiënten die een EVAR ondergaan. Het verschil in mortaliteit lijkt niet bepaald te worden door een hoger risico op reïnterventies. Toekomstige studies zullen zich moeten richten op het verschil in doodsoorzaak tussen beide groepen, om een eventuele oorzaak voor dit overlevingsverschil aan te kunnen tonen.