Programma

Selma Tromp (1971) studeerde geneeskunde in Maastricht. Zij promoveerde in 1999 op het proefschrift In vivo modulation of leukocyte-endothelium interactions. Van 1999 tot 2005 volgde zij de opleiding tot neuroloog in het Academisch Ziekenhuis Maastricht, en was daarna gedurende 2 jaar staflid op de afdelingen neurologie en klinische neurofysiologie in hetzelfde ziekenhuis. Sinds 2008 werkt zij in het St Antonius Ziekenhuis te Nieuwegein op de afdeling klinische neurofysiologie. Ze is sinds 2012 medisch manager van die afdeling en tevens plaatsvervangend opleider neurologie. Van 2009 tot 2017 was zij lid van het bestuur van de Nederlandse Vereniging voor Neurologie, waarvan de laatste 3 jaar als voorzitter. Sinds 2020 is zij lid van het bestuur van de Federatie Medisch Specialisten met de portefeuille kwaliteit.

Haar wetenschappelijke interesses liggen met name bij het ultrageluidsonderzoek van de extra- en intracraniële vaten, en continue EEG-registraties op de intensive care.

Endovasculaire basics: ‘Wat kan er nou verkeerd gaan?’

Bedoeld voor: Angiolaboranten / operatieassistenten (in opleiding), aspirant / beginnende endovasculaire behandelaren.

In dit praatje zullen de basisprincipes van percutane endovasculaire ingrepen aan bod komen aan de hand van casuïstiek: Access, katheterisatie / therapy delivery, sluiten.  Aan de hand van klinische situaties zullen do’s en don’ts, overwegingen op het gebied van materiaalkeuze en een complicatie snapchat de revue passeren.

“Access is everything” is een bekend gezegde in de endovasculaire wereld; Hoe voorkom je complicaties door op een zorgvuldige manier vasculaire toegang te krijgen? Welke maat sheath kies je? Welke locatie kies je?

“Maar een goed begin is maar de helft” (Willy Wartaal): Eenmaal begonnen aan de procedure is de eerste prioriteit de locatie van de te behandelen afwijking bereiken. Dit varieert van recht toe recht aan tot zeer complex. Hiervoor bestaat een uitgebreid arsenaal aan katheters en draden. Als de bestemming bereikt is het zaak het juiste therapeutische instrumentarium bij de afwijking te krijgen zonder nevenschade.

“The human mind appreciates closure and a clean ending” (Jeff Davidson, time management goeroe): Aan het einde van de procedure is het zaak om het arteriële punctiegat te sluiten met een zo klein mogelijke kans op 1: nabloeding en 2: occlusie van het access vat. De beschikbare opties en what/when/how .

Dr. B.M.E Mees studeerde geneeskunde aan het LUMC in Leiden en voltooide zijn opleiding tot algemeen chirurg en vaatchirurg aan het Erasmus MC in Rotterdam in 2011. Vervolgens bracht hij twee jaar door in Melbourne, Australië, om zich verder te specialiseren in de endovasculaire chirurgie. Sinds mei 2014 is hij staflid bij de afdeling vaatchirurgie aan het MUMC+. Zijn klinische interessegebied is de (endovasculaire) behandeling van (complexe) aorta pathologie en perifeer vaatlijden, inclusief diabetische voet. Hij promoveerde in 2011 op het gebied van de vasculaire biologie aan het Erasmus MC, INSERM (U689, Parijs) en Max-Planck Institut (Bad Nauheim, Duitsland). Hij is onderzoek coördinator van de afdeling vaatchirurgie en zijn belangrijkste onderzoeksgebieden zijn de vasculaire biologie (aneurysma en atherosclerose), vasculaire tissue engineering en innovatieve endovasculaire technieken. Hij is de uitvinder van de MAZE Box, een nieuwe hands-on simulator voor endovasculaire training en tutor voor Vascular International. Hij is director van het i-MEET congres in Nice, Frankrijk, en co-director van de European Vascular Course (EVC) in Maastricht. Sinds 2018 is hij secretaris van de Nederlandse Vereniging voor Vaatchirurgie. Recent is hij geselecteerd voor het DCVA Leadership Program 2020-2021.

Carla van Rijswijk (MD PhD) is werkzaam als sectiehoofd van de interventie radiologie in het LUMC in Leiden en verricht het volledige spectrum van oncologische en vasculaire interventies met speciale interesse voor de endovasculaire behandeling van de aorta. Daarnaast is zij differentiatie en fellowship opleider van de interventie radiologie in het LUMC.

dr Marc Scheltinga is vaatchirurg in Maxima MC met speciale interesse in inspanningsgerelateerde pijnsyndromen van het onderbeen. Hij is initiator van het multidisciplinaire netwerk NIAPS (2017) dat zich inzet voor het optimaliseren van zorg voor deze patientenpopulatie.

Dr. Robert Minnee is in het Academisch Medisch Centrum (AMC), Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis (AvL) en het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG) in Amsterdam opgeleid tot chirurg en in 2015 registreerde hij zich als vaatchirurg. Hierna heeft hij 1 jaar een klinisch fellowship gevolgd op de afdeling abdominale transplantatie chirurgie te UZ Leuven in België. Sinds 2016 is hij staflid op de afdeling Heelkunde van het Erasmus MC in de vakgroep HPB en Transplantatie chirurgie. Binnen het multidisciplinaire transplantatie team verricht hij orgaan uitnames voor donatie. Hiernaast hij heeft zich vooral toegelegd op lever- en niertransplantatie van zowel levende als overleden donororganen. Daarnaast verricht hij (inter-) nationaal wetenschappelijk onderzoek op het gebied van nierdonatie en transplantatie.

De neurovasculaire bundel van de arm bestaat uit de a. subclavia, v. subclavia en plexus brachialis en gaat vanuit respectievelijk het mediastinum (het hart) en de nek via de thoracic outlet naar de arm. Compressie van de deze bundel kan leiden tot neurologische en / of vasculaire symptomen verzameld onder de noemer Thoracic Outlet Syndrome (TOS). Er bestaan drie mogelijke plaatsen van compressie ter hoogte van de thoracic outlet: de scalenusdriehoek (gevormd door de m. scalenus ant. en medius en de eerste rib), de costoclaviculaire ruimte (de doorgang tussen de clavicula en de eerste rib) en de ruimte onder het verloop van de m. pectoralis minor, iets onder de aanhechting met de processus coracoïdeus.

Er zijn drie verschillende soorten TOS: arterieel, veneus en neurogeen (A/V/NTOS) thoracic outlet syndrome, door compressie van respectievelijk slagader, ader of plexus brachialis. Veel herhaalde prevalentiecijfers zijn 1%; 4% en 95% respectievelijk, maar staan ter discussie. Combinatiebeelden komen frequent voor.

De diagnose van TOS en dan voornamelijk NTOS is onderwerp van veel controverse. Dit is onder andere het gevolg van het feit dat de diagnose klinisch wordt gesteld en daarmee subjectief van aard is. Er is geen enkel onderzoek wat het mogelijk maakt om NTOS objectief te diagnosticeren.

In 2016 werden door de SVS de zogenaamde reporting standards gepubliceerd. Hierin werden criteria benoemd met als doel diagnostiek, behandeling en rapportage van resultaten te uniformiseren.

In onze presentatie willen wij dieper ingaan op de diagnostiek van de verschillende soorten TOS zoals gehanteerd in ons TOS-centrum. Vanuit het verleden bekende provocatietesten, huidige klinische diagnostische test en aanvullend onderzoek komt aan bod. Er wordt met name aandacht besteed aan de rol van duplexonderzoek binnen het vaatlaboratorium.

Michel Reijnen (MD, PHD) voltooide zijn opleiding tot vaatchirurg in januari 2004 en trad in 2007 in dienst bij het Rijnstate in Arnhem, waar hij momenteel werkt in een team met 5 vaatchirurgen en 4 interventieradiologen. Hij is betrokken bij diverse wetenschappelijk onderzoeken in het endovasculaire domein en initiator of principal investigator van verschillende nationale en internationale multicenter trials. Er worden met regelmaat (endovasculaire) workshops georganiseerd in het Rijnstate en daarnaast is er is een nauwe samenwerking met de Universiteit van Twente, waar hij een positie als hoogleraar heeft binnen de MultiModality Medical Imaging groep. Hij publiceerde meer dan 200 peer-reviewed manuscripten en boekhoofdstukken, is reviewer van verschillende tijdschriften en faculty van verschillende internationale symposia.

Emeritus Professor  Interventieradiologie, AMC,  University of Amsterdam.
Research topics. Vasculaire interventieradiologie
Past president van: NVIR, CIRSE, IRdivision UEMS.
Editor in Chief: CVIR Endovascular
Huidige research: Perfusie angiografie.